Je wil een vervuld leven waar je trots op kunt zijn...
But I get it. De dagelijkse sleur en de ratrace leiden op dit moment jouw leven. Of eigenlijk, al een behoorlijk aantal jaar. Sinds die nieuwe baan, sinds je relatie, sinds de kinderen... en dat is ook helemaal niet raar. Het hoort er zelfs 'n beetje bij.
Maar het maakt wel een gigantisch verschil of jouw alledaagse beslommering gevuld is met dingen waar je zélf voor hebt gekozen - zonder je te laten (ver)leiden door de mening van anderen en verwachtingen vanuit de maatschappij - of dingen die "nou eenmaal op je pad zijn gekomen".
En nu denk je misschien "Mijn tijd komt later wel", maar:
A) dat weet je helemaal niet.
En B) oké, dan zijn de kinderen naar school... en dan?