11 dingen die ik (weer) leerde van 11 dagen offline zijn

Ik ben 11 dagen offline geweest. Vooral van Instagram, maar ik heb sowieso weinig gewerkt en aan mijn laptop of telefoon gezeten. Het was de bedoeling dat ik een weekje niet op Instagram zou uithangen en verder zou doen waar ik zin in had, en dat is iets langer geworden. Vandaag wil ik graag met je delen wat dat mij (o.a.) leerde. Geen zin om alles te lezen? Scroll dan in ieder geval naar nr. 3, 6 en vooral nr. 8. Oké, en nr 10 ;-) Die mag je niet missen.

1. Niets

Ergens verwachtte ik een soort openbaring. Een moment van totale helderheid. Maar je raadt het niet: zonder sociale media is eigenlijk alles precies hetzelfde, maar dan zonder sociale media. 🙃 Of je iets nou op The Gram zet of niet, of je nou uren scrolt of niet, alles in je werkelijke leven is precies hetzelfde. En dat is maar goed ook.

2. Alles

Zonder sociale media is eigenlijk alles precies hetzelfde, dus sociale media is eigenlijk niks… of juist alles wat jij er van wil maken. Wil jij dat het je alles is? Dat je leven draait om dat waar die duim overheen veegt? Of juist dat je het niet eens mist als je weg bent? Dat kan je zelf bepalen en er van maken.
Ik leerde dus dat ik fantastisch zonder kan, en daar ben ik heel blij mee.

3. Evalueer of de gewoonte het waard is, of niet

Het feit dat ik het niet mis om naar plaatjes en andermans leven te kijken, en het feit dat ik niet eens geneigd ben om het platform te openen doet me eigenlijk wel deugd. Ik heb het niet nodig, ben niet verslaafd, kan prima zonder. Het maakt echter ook dat ik me afvraag: wat deed ik daar dan al die uren? Waarom spendeerde ik daar dan wél al die kostbare tijd swipen, scrollen en tappen? Los van dat het een vastgeroeste gewoonte was… Wat maakt het dat waard voor mij? (En voor jou? Stuff to think about.)

4. Online is een prachtige ingang voor meer offline connecties

Dat ik het platform en de tijd die ik er spendeerde niet mis, wil niet zeggen dat ik de mensen die ik volgde niet miste. Of de interactie met mensen die ik volg of die mij volgen. Dat laat me doen besluiten de mensen die ik miste (vaker of überhaupt) in real life te willen zien. Als zij dat ook willen dan he, iets met consent 🤝. Los van het feit dat het (offline, sociale) leven sowieso al vrij beperkt was de afgelopen jaren en dat mijn persoonlijke leven ook vaak vrij geïsoleerd is i.v.m. ons gezinssituatie, denk ik dat Instagram bijvoorbeeld een fantastische manier is om gelijkgestemde mensen te vinden en dat we ons niet hoeven te blijven beperken tot online, ook al zijn we dat zo gewend.

5. Echte waarde past voor mij niet in 2200 tekens of 15 seconden

Ik miste het ook om content te maken. Niet per se mooie foto’s, want daar heb ik nooit wat mee gehad. Wel de stories, maar vooral het schrijven, ik miste het om mijn gedachten, mening en gevoel op digitaal papier te zetten. Om mooie, leerzame dingen de wereld in te slingeren en vooral niet te kort van stof te hoeven zijn. Ik wil me niet hoeven beperken tot 2200 tekens of 15 seconden, dat heb ik al vaker gezegd en daarom wil ik je uitnodigen naar mijn podcast of e-maillijst als je dingen die ik schrijf interessant vindt. Dat kan namelijk ook altijd doorgaan zónder of los van sociale media.

6. Je mag harde grenzen stellen op sociale media: sterker nog, for the sake of your mental health, je móét

Ik miste zeer zeker niet álle interactie. Ik bemerkte al snel dat het ongezonde gevoel dat ik kreeg bij het openen van de app iets was dat ik regelmatig had gehad: een soort onheilspellend gevoel. Zal er weer een rottige dm tussenzitten? (En voor veel mensen die nog niet kritisch zijn geworden op wie ze volgen - dat bespreken we zo in punt 8 -  zal ook de gedachte 'Zal ik me weer onzeker voelen door alle perfecte levens die ik steeds bekijk?' relevant zijn.) Zullen er weer discussies zijn en zullen mensen weer tegen (en niet mét) me praten alsof ik een soort robot ben en geen mens van vlees en bloed? Zal ik weer het gevoel hebben content te maken voor Jan Lul (of Lullige Jan)? Ik werkte er al aan om mentaal meer afstand te kunnen nemen van die onderdelen, maar hoe gehecht je er ook wel of niet aan bent: je blijft een mens. En mensen mogen verwachten dat andere mensen (of dat nou offline of online is) ze als mens en dus met respect behandelen net zoals je dat face to face zou doen.

7.  Je leest niet per se meer boeken of sport niet méér als je stopt met sociale media

Dat gaat niet vanzelf en er is geen magisch knopje dat omslaat wanneer je die ene app even niet bekijkt. Je leest pas meer boeken als je meer boeken leest. Je sport meer als je vaker sport. Dat kan zonder Insta. Dat kan ook met. Don’t blame it voor de levensstijl die je jezelf al dan niet hebt aangemeten. We leggen dingen die niet gaan zoals we eigenlijk willen graag buiten onszelf, maar helaas zit dit ‘m toch echt meer in je gedrag ongeacht sociale media. Je kunt namelijk ook zonder Insta duizend-en-één redenen vinden om niet te doen wat je zei te gaan doen 🤷

8. Wees nog 100 x kritischer in wie je volgt (en wie jou volgen, als dat nog lukt om bij te houden)

Zowel qua diversiteit als in wat het je brengt en oplevert: die 2 gaan ook hand in hand. Ik heb in de afgelopen 10 dagen ‘in het wild’ praktisch niemand gezien die eruit zag zoals de influencers op sociale media met de grootste followings. Nu volg ik deze mensen ook niet (meer), ik volg gelukkig al veel ‘echte’ (beetje rotwoord want iedereen is echt en van vlees en bloed, maar je snapt m’n punt) en diverse mensen. Allerlei typen, maten, vormen, huidskleuren, persoonlijkheden, financiële, fysieke en mentale mogelijkheden en beperkingen, religies en zo voort komen op mijn tijdlijn voorbij. Dat vind ik fijn en gezond, want het weerspiegelt de echte wereld en niet de zogenaamd-maakbare-wereld waar miljarden mensen zich mee vergelijken en onzeker van worden.

Wel volg ik vooral mensen die (een deel van) dezelfde waarden hebben als ik. We hoeven zeker niet hetzelfde te denken over alle onderwerpen - want ik wil een bubbel of echokamer voorkomen-, maar wel als het gaat om een bepaalde (ethische) moraal.

Wees ook kritisch in wat het jou oplevert om deze mensen hun leven (of eigenlijk vooral hun content, want je hebt geen idee hoe ze echt leven) te volgen: dat hoeft niet enkel fun of ‘positiviteit’ te zijn, sommige belangrijke of leerzame onderwerpen zijn verre van ‘leuk’, maar het hoeft ook geen negativiteit te zijn. Jij bepaalt wat dat voor jou is. Wat jij nodig hebt. Wat jou helpt, en wat niet. Levert het je groei op? Leer je er van? Word je er wijzer, blijer, rijker, gei|er, bewuster, energieker van? Zo nee, waarom volg je deze persoon dan nog? Volg vooral niemand, ook mij niet, vanuit een gevoel van sociale verplichting: dat doet werkelijk niemand deugd.

9. Informatie (en inspiratie) is fantastisch. En waarschijnlijk heb je er al genoeg van

Heb je het echt nodig om nog meer te lezen over onderwerp X? Heb je al die andere keren dat je erover las er ook al echt wat mee gedáán dan? Of is het ergens in en uit gegaan, heb je de helft niet eens opgeslagen en ben je nu alweer bezig met het volgende opzoeken? De meeste mensen hebben geen nood aan meer informatie of inspiratie. De meeste mensen moeten wat gaan doen met de informatie die ze al bezitten en de inspiratie die ze ergens van kregen. Meer info of op zoek gaan naar de volgende stoot van inspo levert je in ’t beste geval weer kortdurend een boost op, en in het slechtste geval een voller hoofd zonder extra resultaat.

10. Zijn is niet hetzelfde als niks doen

Gewoon op je stoel zitten is niet niks doen. Nadenken, staan, uit het raam kijken, liggen, om je heen of in de verte turen, mijmeren… is niet ‘niks doen’. Je kunt eigenlijk niet niks doen. Je doet altijd iets. De reden dat we ieder ding willen vergelijken met 'wel iets doen' of überhaupt het woord 'doen' als graadmeter stellen, maakt dat je voorbij gaat aan het belangrijkste: zijn. Heb ik weinig 'gedaan' afgelopen 11 dagen? Ja en nee. Hoeven we niet eens op in te gaan. Ik ben veel aanwezig geweest en ik was vooral aan het ZIJN. En dat is niet alleen genoeg, dat is ook hoognodig. 

11. Ieder cijfertje of bolletje is 1 mens: dank je wel, lief mens!

Als laatste heb ik (weer) geleerd dat, ondanks dat ik al lang niet meer bezig ben met volgersaantallen (ik krimp volgens mij alleen maar en ben werkelijk nergens zichtbaar door ’t algoritme, lol), ik veel dankbaarder mag zijn voor werkelijk ieder mens (en dat x tienduizenden) dat mij volgt en mijn content bekijkt, een hartje, reactie, re-share of ‘opslaan’ klik geeft. Zelfs 1 persoon zou al tof zijn, want het is een MENS. Geen cijfertje. Geen insta-naam. Een echt persoon. En sommige van die personen volgen mij al letterlijk jaren, proberen alles wat ik maak wat aandacht en liefde te geven - al is het maar door 1 klik - en waarderen me als mens in die gehele hoedanigheid. Daarvoor wil ik je bedanken. Je bent me niets verplicht, maar ik waardeer het wel enorm. 

With that being said: laat je gerust horen onder de insta-post of onder dit blogartikel. Daarmee help je me, én dat geeft me de kans om je persoonlijk te bedanken. Je mag dit uiteraard ook delen met anderen online of offline, of in je stories zetten als je denkt dat het waardevol kan zijn.

Liefs! Bedankt, nogmaals.

En tot snel. Because the bish is back 🔥