Je werk/partner/kids/familie betekenen alles voor je, maar je bent jezelf een beetje kwijt.
Het feit dat je dit bij elkaar in één zin moet benoemen is eigenlijk raar en dat voel je zelf ook wel, want waarom heeft je partner dit gevoel niet terwijl die óók veel rollen heeft? Omdat jij van jezelf verwacht dat je alles kan: werken alsof je geen leven of kinderen hebt en het leven thuis alsof je geen carrière hebt. Alle ballen hoog, net zoals je stresslevel 👀 En je bent geen uitzondering: bijv. 75% van de werkende moeders zegt het combineren hiervan ‘moeilijk tot onmogelijk’ te vinden.
Je hebt het gevoel dat je te weinig eigen keuzes (hebt gemaakt of) maakt, je leven op de automatische piloot leeft en je eigen wensen, dromen, behoeften, grenzen en autonomie een beetje naar achteren geschoven zijn. Of zeg maar gerust: ver naar achter.
