Geen positiviteit of mindset, maar zingeving

Mijn leven is heel vaak niet ‘full of joy’.
Ik ben bevoorrecht op vele fronten, maar ken ook vele uitdagingen.
Ik heb rotdagen, moeilijke weken, pittige periodes en weiger dat iedere dag te bedoezelen met ‘positiviteit’ en ‘een sterke mindset’.
Ik heb er lang over moeten nadenken waarom ik nou geërgerd raakte als ik continu berichtjes ontving van mensen die zeiden dat ik “Zo sterk en positief” was, of “Met mijn mindset er wel doorheen kwam”, bijvoorbeeld als ik iets plaatste over Caidens aandoening, mijn moeders overlijden of over ons medische traject voor een 2e kindje. Mindset en positiviteit zijn TOOLS. Geen einddoelen.

Een sterke mindset hebben is geen doel, ook al deed mijn bloedeigen bedrijf je dat misschien ooit denken. Het is een van de vele middelen om naar een doel toe te komen dat volgens mij veel rijker is: een vervullend leven. Let op: niet per se een gelukkig, blij, fijn leven. Een leven dat vervullend is en waar je later met trots op terugkijkt. The good. The bad. The ugly.

En ik denk bovendien helemaal niet dat positiviteit en mindset mij door de moeilijke momenten in mijn leven helpen. Deels, vast, maar zeker niet voor het grootste gedeelte. Voor het grootste gedeelte denk ik dat het veel minder sexy is: ik laat mijn leven juist niet draaien om het continu fijn en goed hebben. Ik streef niet naar steeds happy zijn, ik ben niet bezig mijn leven zo positief mogelijk te maken, en ik weet al sinds hele jonge leeftijd dat er nare dingen (kunnen) voorkomen in een leven. En dat die dingen onderdeel zijn van het grotere geheel.

Weet je wat mijn ‘tegengif’ is? Zingeving.

Thats it. Ik geef mijn leven zin, door me te focussen op wat ik wil bijdragen, wat ik wil doen, wat ik belangrijk vind, wie ik wil zijn, wie ik in mijn omgeving wil (en wie ik wil helpen) en wat het leven een stukje mooier kan maken. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen. Dat mag een beetje pijn doen. Er doet genoeg in mijn leven een beetje – en soms heel veel – pijn. Ik schuw dat niet, en doe het niet af als “probleem”. Ik probeer mijn leven, naast alle dingen die nou eenmaal gebeuren en waar ik totaal geen invloed op heb, heel bewust in te richten. Dat is wat me veel meer geeft dan ‘positiviteit’.

Mijn leven heel bewust inrichten houdt voor mij in:

– Regelmatig de balans opmaken. Hoe staat mijn leven er voor? Hoeveel werk ik? Hoeveel kwalitatieve tijd heb ik met mijn partner? En met mijn kind(eren)? En met mezelf? En sociaal? En het belangrijkste van alles: wat vind ik van deze huidige verdeling?

– Regelmatig simpelweg nadenken over en stilstaan bij mezelf en mijn plek in de wereld. Wie ben ik? Waar sta ik voor? Wat vind en maak ik belangrijk? Wat is niet belangrijk? Waar spendeer ik de meeste tijd aan, en vind ik dat het waard? Wat kan ik uitbesteden?
En een hele belangrijke voor mij persoonlijk, vanwege onze levensstijl met een kind met een beperking: als X, Y en Z allemaal niet mogelijk is in ons leven.. hoe kan ik het op een andere manier toch invullen? Of wat heb ik anders nodig?

– En, omdat als gevolg van die vragen altijd bepaalde gedachten naar boven komen (overtuigingen) zoals ‘Kan ik dat wel maken? Is dat niet gek? Wat zullen ze wel niet denken?’ spendeer ik ook regelmatig tijd aan die gedachten. Waar komen ze vandaan? Waarom geloof ik X of juist X? Hoe kan het ook anders, hoe kan ik alsnog doen wat ik wil/wat belangrijk voor mij is terwijl ik die gedachten gewoon laat passeren? Daar komt dus pas het echte mindsetwerk om de hoek kijken, dus.

Hoe vaak stel jij jezelf deze vragen? Hoe bewust richt jij je leven in?

Something to think about 🙂